A free transliteration from the Tamizh of this lovely piece from Jodhaa Akbar...
This is how I would like to translate the amazing verse...
Dedicated to that feeble fawn in my life...
Rahul... and Aishwarya (she knows why!)
முழுமதி அவரது முகமாகும்
I have lost myself completely in blissful memories of his face...
மள்ளிகை அவரது மனமாகும்
In him whose essence reminds me of the perfume of blooming jasmine buds...
மின்னல்கள் அவரது விழியாகும்
In him whose eyes sparkle like bolts of lightning...
மௌனங்கள் அவரது மொழியாகும்
In him whose silence evokes a beautiful expressive language...
மார்கழி மாதத்தில் பணி-துழி அவரது குறளாகும்
In him whose voice reminds me of the fleeting mists of an early march morning...
மகரந்து காட்டில் மான்-குட்டி அவரது நடையாகும்
In him whose stride reminds me of a young fawn in a fragrant wood...
அவரை ஒரு-நாள் நான் பார்த்தேன்
I saw him one day...
இதயம் குடு-என்று வரம் கேட்டேன்
I asked him for the love I wanted...
அது குடுத்து உடனை எடுதே சென்ற-விடாய் ...
He gave it to me for a moment before he took it back and fled...